Nederland naar Suriname...Wahied Amirkhan ⋆ Reena.nl

Nederland naar Suriname

Dit is voor het eerst dat ik alleen vlieg. Mijn vlucht is gepland om 10.20 en je bent dan vanaf 6.20 al welkom op Schiphol. Ik was er met mijn goed gedrag om 6.30. Dit dankzij mijn zwager die zo lief was om mij om 6 uur op te halen en af te leveren.
Doordat ik er om 6.30 was, was ik rond 7.15 ingecheckt en de rest ging ook vrij soepel. Denk het voordeel van alleen reizen is dat je niet om je heen hoeft te kijken of iedereen er nog is en je hoeft ook niet heel veel karretjes te duwen. Maar wat voor mij een grote uitdaging bleek te zijn is mijn koffer….lees maar verder….
Een neefje van Shehista zou die nacht vanuit Suriname richting Indonesië gaan en moest een aantal uur overbruggen op Schiphol. Dus met hem afgesproken even te chillen voordat ik zou boarden.
Terwijl ik op hem ging wachten liep ik de Rituals zaak binnen want ik zag mijn favoriete lijn ( Amsterdam Edition ) helemaal uitgestald, dus heb mezelf helemaal ingesmeerd met die testers. Goed, een gesprekje gevoerd met die dame en mijn ziel blootgesteld ivm mijn vliegangst, dus kreeg ook van haar gratis tips  Uiteindelijk kijken-kijken-smeren-niet-kopen en liep ik naar een plek waar ik kon zitten. Komt ze achter me aan rennen…ik zeg je eerlijk, ik dacht omdat we zo een leuk gesprek hadden, dat ze me iets wilde geven…dit klopt…mijn koffer…die was ik dus gewoon vergeten…zucht….
Enfin, neefje van Shehista komt en we kletsen gezellig. Toen herinnerde ik me dat ik nog moest pinnen, want in Suriname kan dit nogal een uitdaging zijn. Samen naar de dichtstbijzijnde bank, dit verliep ook gladjes. We liepen nog even rond, vertelde ik hem over mijn Rituals ervaring en de koffer…kom ik er op dat moment er achter dat ik weer mijn koffer heb achtergelaten…kouseband…seriously…. wij snel terug naar onze meeting-point, maar ik zag mijn gele blok van ellende in de verte nog staan. Dit keer met een beveiliger erbij … ik pak mijn koffer, vraagt hij, oh is die van u? Ik zeg ja…en ook bij hem mijn ziel blootgelegd, dat het mijn 1e keer alleen vliegen is en bla bla bla…hij begreep me en wenste me succes.
Wij doorlopen naar de gate, toen begonnen de zenuwen een vloeibare vorm aan te nemen, gelukkig was het neefje er, want die kon op mijn koffer letten. Ik naar toilet en 1 kamertje was vrij. Toen ik naar binnen stapte, snapte ik waarom…het kastje waar de toiletrollen in liggen was kapot. De deksel hing naar beneden en zou jouw been in de weg zitten, maar goed, ik moest nodig dus ik vond wel een manier. Was even strugglen, maar ik kon mezelf laten gaan…Zit ik daar met mijn goed gedrag, gaat die deur opeens open…in die 2 seconden creëerde ik een ongekende band met een onbekende broeder…we sloten deze kortstondige en toch heftige ervaring met wederzijdse excuses.
Nu wacht ik op boarden… We spreken elkaar In Sha Allah als ik in Suriname ben.
Ik hoop dat diegene die naast me zit aardig voor me gaat zijn, want ook met die zal ik een band creëren …of die het wilt of niet….

[Show slideshow]

Dus hier een foto-log, een flog

van mijn 1e dag in Suriname

Vanaf braaf inchecken tot en met het laatste gebed

Voordeel van alleen reizen is dat je niet over de toegestane hoeveelheid kilo’s komt, wat echt altijd een ding is bij surinaamse mensen

koffer 24,3 kilo en trolley 8,9 kilo

Er was een “preferred seat” voor me gereserveerd, wat heel lief was, maar ik geen flauw idee had wat het betekende

Kan dus meerdere dingen betekenen, of je bent vlakbij de uitgang, of je hebt meer beenruimte, maar ik zat op 26L dus blijkbaar bij het raam. Nou, het raam zou bij mij gewoon dicht blijven want ik hoef geen vleugels te zien en of schroeven/moeren te tellen

Goed, de mevrouw naast me, die mij moest entertainen ging op mijn plek zitten… Ik maakt er geen punt van, omdat die andere stoel ook naar Suriname gaat en het ook in mijn voordeel was. Bleek dat zij ook geen fan was van vliegen

heb haar als trouwe drugsdealer Oxy aangeboden maar dat hoefde ze niet.

Ik had seafood tijdens de vlucht, zie plaatje. Was echt lekker mang, daarna een toetje gekozen (kon kiezen tussen ijsje of cakeje). Bleek een soort van Vienneta ijsje te zijn

Vlucht was echt aangenaam, mede door mijn BFF Oxy

Na aankomst opgehaald door mijn zwager, nieuwe weg bereden naar bestemming, klein uurtje over gedaan

Geïnstalleerd in huis van mijn schoonzus, herenigd met gezinnetje

Opgefrist, Gebeden ingehaald en daarna uitgereden. Even gewandeld op Wakapasi, een soort van food boulevard met muziek en leuke gezelligheid. Maar je ziet het, alles kost geld, zelfs handen wassen

. Daarna richting de Burger King gegaan om mijn aankomst te vieren met een burger.

Kouseband… Besef… De koers is nu 1 op 40….dus 100 SRD is 2,50 euro. Je loopt met flappen geld, maar werkelijkheid is harder dan gedacht. Zoveel jaar geleden kocht je een redbull voor 15 SRD, nu betaal je voor diezelfde redbull 60 SRD. Omgerekend is het 1,50 euro, duurder dan in Nederland, want het gaat om het kleine blikje. Dit is even als voorbeeld hoor. Niet alles is duurder hier dan in Nederland.

Bij de Burger King moest ik dus flappen neertellen

meer dan 2000 SRD

gekkenhuis, heb de caissière gevraagd rustig te tellen

want ik was echt in shock. Moet je nagaan wat de bevolking hier moeten verwerken…

Daarna begon de Oxy uit te werken en werd echt niet normaal moe

mijn zinnen maakte ik niet af

Dus naar huis, opgefrist, laatste gebed verricht en weg was ik… Geslapen als een roos. Rond 5 uur wakker voor het eerste gebed en klaarwakker. Rest van het huis verklaarde me voor gek, dus ben weer gaan slapen…

Inmiddels is het 12 uur, we gaan zo de rest van de familie ontmoeten en daarna (na 16 uur ivm de hitte) shoppen. Morgen naar Bakaaboto, maar daar vertel ik of morgen of woensdag meer over

A few days later

Gisteren terug gekomen vanuit Bakaaboto. Dit is een resort in Suriname, een oord dat omringd is door stroomversnellingen.

We werden dinsdagochtend opgehaald door een bus, waarin we ongeveer 3,5 uur in gingen vertoeven (met tussenstops).

Onderweg kwamen we in Brokopondo de bekende I

letters tegen en we moesten uiteraard als toeristen een foto van maken

Even serieus, wat is Suriname toch een prachtig land, qua natuur, qua landschappen… Ze hebben een geweldig rijbare route uitgekleed over de heuvels wat zorgt voor prachtige beelden.

Extra tussenstop gemaakt in Atjoni. Dit is een plaats waarbij het verkeer naar binnenland een grote rol speelt. Het is namelijk het laatste dorp dat vanuit de hoofdstad Paramaribo nog over de weg te bereiken is. De aanlegkade Atjoni is daarmee een belangrijk overstappunt voor het binnenlandse transport. Boten verbinden vanaf hier de overige dorpen van Boven-Suriname.

Eenmaal aangekomen in Bakaaboto uiteraard meteen de sanitaire voorzieningen gecheckt en dat baarde me echt zorgen… Dit zorgde voor minimale toegankelijke rantsoen in mijn maag, want als ik 1 ding niet wil doen is een battle uitvoeren met mijn maag. Want die verlies ik al voordat ik eraan begin.

Elektriciteit is hier actief vanaf 18 uur in de avond tot een uurtje of 12 middernacht. Daarna is er geen elektra, wat ook niet nodig is, want je kookt op gas. Maar wat ook niet altijd goed werkte was het doorspoelen van de toiletten. Dus moest je uitvinderig te werk gaan.. Maar hoe dan ook…. Blegh

Maaaar…. Waarvoor je die kant op gaat… De stroomversnellingen… Ik had een geweldig plekje gevonden en ik overdrijf niet, ik heb daar zeker meer dan 5 uurtjes in gezeten/gelegen… Genoten van een rug- en nekmassage!!

En daar ben je omringd door diverse diertjes en insecten, allemaal met een eigen leven en verhaal. Zie de foto’s en filmpjes

1 overnachting gedaan, dat was ook een beproeving, want het was redelijk warm.. Dus in slaap vallen was lastig… Rond 2 uur geslapen en 6 uur met het ochtendgebed opgestaan en wakker gebleven. Brak-level was hoog toen ik uiteindelijk thuis kwam

Maar thuis aangekomen, mezelf getrakteerd op een heerlijke kom Saoto, ook hier doe ik niet aan taugé en groene dingen want ook al ben ik op vakantie, moet wel normaal blijven doen

Geniet van de foto’s en filmpjes!!

Bakaaboto… Een ware aanrader!

[Show slideshow]

Oke, dan hier mijn verslag/reportage over onze road trip naar Mariënburg & Mariënbosch

Mariënburg is een plaats in district Commewijne in Suriname. Hier bevond zich in het verleden een suikerrietplantage, -fabriek en een kampong.

In Marienburg is mijn vader geboren, hij heeft zelf ook in de suikerrietfabriek gewerkt. Elke keer als we naar Suriname gaan, dan gaan we langs het ouderlijke huis van mijn vader ( foto) . Besef, mijn vader is het 12e kind van 13 kinderen

…ik moet nog wel even checken bij hem of ze allemaal op hetzelfde moment hier hebben gewoond, aangezien mijn vader de jongste is van de kroost. Maar hoe dan ook, altijd erg speciaal om te zien waar hij is opgegroeid, gespeeld heeft en waar hij gewoon met zijn matties ging chillen. Nu wonen er andere mensen, maar zij kennen de voorgaande bewoners nog en vinden het alleen maar leuk als we langskomen. Op de deur bevond zich altijd een hoefijzer, al vanaf de tijd dat mijn vader er woonde… Diezelfde hoefijzer is er nog steeds (Foto)

Na Marienburg zijn we doorgereden en doorgevaren naar Mariënbosch. ( Filmpje) Mariënbosch was een koffieplantage op het Landgoed Groot Marienbosch, aan de Commewijnerivier in het district Commewijne in Suriname. Wijlen Cores Abdoelrahman ( Mijn oom ), zijn vrouw en kinderen zijn de recentste eigenaren van de plantage. De gebouwen waren in 2002 behoorlijk verwaarloosd, maar de eigenaar hield in ieder geval de dammen en afwateringen in goede conditie. In 2004 werd op bescheiden schaal begonnen met de reparatie van het grote plantagehuis en 2005 voltooide familielid Saoed (mijn neef ) de renovatie van het oude landhuis. ( zie foto)

Hier aangekomen kwamen we Saoed tegen, die was een Nederlands gezin aan het begeleiden dat daar kwam chillen. Wij gingen zelf in een nieuw gebouwd huis (ernaast) chillen, waarin we werden bediend met allerlei lekkers en mooie verhalen

!! Zie foto’s

Leuk feitje… Een aantal scènes uit de film “Tuintje in mijn Hart” zijn op deze locatie opgenomen.

Met zonsondergang vertrokken en dus weer het bootje in, dit zorgde ook voor prachtige foto’s!

Dit is even snel mijn reportage over Marienburg en Marienbosch.

Hierna volgt Nickerie!

[Show slideshow]

Let’s go… Mijn reportage over Road trip naar Nickerie

Geboortetown van vrouwtje

We begonnen onze reis hier naar toe met een Long Cheeseburger bij de BK

(Foto 1.)

Nickerie (uitspraak Nickéérie) is een van de districten van Suriname. Het ligt in het noordwesten van het land, aan de monding van de rivier de Corantijn, de grensrivier tussen Suriname en Guyana. De hoofdplaats is Nieuw-Nickerie, gelegen aan de rivier de Nickerie. In het oosten grenst Nickerie aan het district Coronie, dat in de 19e eeuw werd gevormd uit het oostelijke deel van Nickerie, in het zuiden grenst het district aan Sipaliwini. Naast de hoofdstad bevindt zich in het district ook de bekende plaats Wageningen.

Deze reis is ongeveer met een paar tussenstops pak em beet rond de 3 / 3,5 uur rijden. Een behoorlijke trip, zeker met de huidige warmte in Su. Maar goed, ik heb me goed voorbereid en een paar tekenfilms gedownload op mijn tablet zodat de Kids zich niet hoefden te vervelen, want 3,5 uur naar buiten kijken zou mij zelfs niet eens lukken

Ik zeg je eerlijk, ik genoot hier meer van de rust en heb meer een vakantiefeeling in Nickerie dan in de stad Paramaribo

Elke ochtend op de markt schaafijs inclusief refill genomen bij “de” Javaanse dame

Onderweg een foto genomen op de Coppename-brug en de Henar-brug. (foto 2 & 3)

De Coppenamebrug is een brug over de rivier Coppename in Suriname, die deel uitmaakt van de Oost-Westverbinding. De brug verbindt de plaatsen Jenny in het district Coronie en Boskamp in het district Saramacca en werd in 1999 geopend, een jaar voor de ingebruikname van de Jules Wijdenboschbrug over de Surinamerivier in Paramaribo. Beide bruggen waren projecten van president Jules Wijdenbosch. Door de vaste oeververbindingen werd het landverkeer vergemakkelijkt, waardoor vooral de handel in het district Commewijne toenam.

De Henarburg is een hefbrug in de Oost-Westverbinding over de rivier Nickerie in Suriname. Vanaf Wageningen oostwaarts ligt de brug net voor binnenkomst in Klein Henarpolder. De brug werd in de jaren 1980 tijdens het militaire bewind gebouwd en in 1985 in gebruik genomen. Er werd gekozen voor de hefbrug vanwege te verwachten schepen die onder de brug door moesten. Het rijdek bestond uit houten planken en balken waarover een dikke laag asfalt werd gelegd. De asfaltlaag pakte niet goed uit en moest na twee jaar hersteld worden. In 1997 werd de deklaag vervangen door roosters. Over de brug reden steeds zwaarder wordende vrachtwagens met een asdruk tot wel 60 ton en er werd, ondanks waarschuwingsborden niet stapvoets maar sneller over de brug gereden. Hierdoor was de brug in 2004 opnieuw in deplorabele staat en moesten de dekroosters worden vervangen. Ook daarna moest de brug terugkerend gerepareerd worden. In 2022 sloegen burgers zelf een kromgebogen stuk metaal aan de brug recht om een gevaarlijke situatie uit de weg te nemen.

Ijsblok (foto 6) gegeten van Nani (oma), waar we overigens logeerden, zie ons uitzicht vanaf het balkon (foto 4)

Daarna Quad gereden (foto 5), kwam niet heel ver maar was ver genoeg voor een foto en uiteraard hoort de I

Nickerie er ook bij (niet verder vertellen maar heb mijn gezin eruit gewist

) (foto 7)

Los van rusten veel (schoon)familie (Nanhay Khan) opgezocht, die gastvrijheid is echt next level

Lobi voor allemaal

Op de terugweg van Nickerie langs Groningen gereden, ja… Ook Suriname kent een Groningen

ook een Wageningen trouwens.

Groningen is een ressort en de hoofdplaats van het district Saramacca in Suriname. De plaats ligt op een schelpenrits aan de linkeroever van de Saramaccarivier en heeft ongeveer 3000 inwoners. Hier hebben we wat mij betreft het lekkerste gegeten als ik alles tot nu toe mag beoordelen qua “buiten eten”. De Shoarma met kip was echt niet normaal lekker en is echt iedereen aan te raden. Of je nu daar woont of op vakantie gaat… Ga naar RIVER SPICE en doe ze de groeten voor me

(foto 8 & 9)

We zetten onze terugreis voort en kwamen wat vriendelijke dieren tegen, zie filmpje. En het is bruiloft seizoen hier… Dat betekent gezelligheid, lekker eten en drinken en natuurlijk ook gasten die niet weten te stoppen met drinken. Met als gevolg dat eentje zijn auto maar in een slootje parkeert

(foto 11)

En toen zagen we Kirpalani!! Ik kan me deze winkel nog herinneren van vroeger en het was toen een groot, gigantisch bij elkaar geraapt zooitje.. Van alles te koop maar zo warrig allemaal… En nu?? Pfff… Wat een orde, netheid en structuur baja… 100 medewerkers lijkt wel, overal zie je ze in uniform. Er wordt van alles verkocht… Van oorbellen tot petten, van bekers tot matten, van Playstation tot wasdrogers, van schoenen tot kleding… Echt van alles te koop! (foto 12 & 13)

Toen we naar buiten gingen was de maan (foto 14) mooi en duidelijk te zien, dus snel een foto gemaakt met mijn mobieltje en richting huis gereden… Bekaf typ ik dit, maar dan is het ook maar gebeurd toch?

Goed… Nog 1 week te gaan en we hebben nog een aantal eettentjes te bezoeken en we moeten nog langs een paar familieleden. Genoeg te doen in deze hitte