Stel je eens een vrouw voor van 24 jaar. Dat is best jong toch? En stel je nou ook nog eens voor die vrouw een moeder is.Alle moeders weten dat wanneer je eenmaal moeder bent je allerbelangrijkste zorg bestaat uit het goed kunnen zorgen voor je kinderen. Dus toen deze moeder op een dag pijn kreeg in haar rechterborst nam ze het zekere voor het onzekere en besloot direct naar de dokter te gaan.
Eenmaal gezien door de huisarts is ze verwezen naar de radioloog die het geruststellende bericht gaf dat er helemaal niets ergs aan de hand was. Er was volgens de dokter een hele logische verklaring: “Dit is een normale pijn die wordt veroorzaakt doordat u binnenkort weer moet menstrueren”. De onbeschrijfelijk grote opluchting die deze moeder voelde bij het horen van deze geruststellende woorden begon langzaam maar zeker te verdwijnen toen zij 2 maanden later een knobbel voelde.
Deze deed vreselijk veel pijn en daarom besloot zij opnieuw een echo te laten maken.Dit keer was er geen geruststellende verklaring voor de knobbel, noch voor de pijn. Integendeel Ze krijgt het verschrikkelijke nieuws te horen dat ze borstkanker heeft. Het eerste waar deze vrouw die zich in de eerste plaats een moeder voelt aan denk is aan haar dochter.
Wat moet er met haar gebeuren wanneer zij dood gaat aan de gevolgen van borstkanker?En nog veel erger heeft zij nu niet een verhoogde kans om later wanneer zij zelf een volwassen vrouw is ook borstkanker te krijgen?Veel tijd om het schokkende resultaat van de tweede echo te verwerken krijgt deze moeder niet.
Ze heeft immers een dochter en ze moet verder. Ze heeft geen andere keus dan het feit dat ze deze vreselijke ziekte heeft te accepteren om vervolgens stappen te ondernemen. En ze belooft haar dochter dat ze er alles aan zal doen om dit gevecht te winnen.En het werd werkelijk een gevecht.
Allereerst met haar familie die weliswaar aan de ene kant vreselijk schrok toen zij hun dit slechte nieuws vertelde maar aan de andere kant ook vond dat ze er veel te open over sprak. Ook in deze familie waren er namelijk mensen die kanker nog steeds een “takru sikie” noemt.
Daarnaast was er natuurlijk de behandeling van ziekte zelf: de rechterborst van de vrouw werd geamputeerd gevolgd door maar liefst 12 chemo kuren en 25 bestralingen.Gelukkig voor deze vrouw deze moeder is het verhaal goed afgelopen.Ze heeft gevochten tegen borstkanker.Ze heeft gevochten om haar dochter te zien opgroeien.En ze heeft het gevecht gewonnen en dat alles binnen 1jaar
Maar intussen 6jaar verder kreeg deze moeder weerrrr pijn maar in haar linker borst na een echo en een mammografie kreeg ze weer t slechte nieuws dat borstkanker terug is Ze heeft besloten dit keer geen chemo&bestraling te nemen Alleen een borstamputatie te doen.Ze is gelukkig hersteld binnen de korste tijd en nu beide borsten wegg maar belangrijk ben gelukkig en blij met me zelf 🙌 Self love is first love ❤️
Inmiddels is deze moeder gelukkig genezen. Haar boodschap voor andere vrouwen? Wees zuinig op je gezondheid. Zorg ervoor dat je je regelmatig laat onderzoeken op borstkanker door middel van een mammogram. Vertrouw op je eigen intuitie wanneer iets niet goed voelt in je borsten want jij kent ze tenslotte het best. En mocht je ondanks regelmatige onderzoeken toch te horen krijgen dat je borstkanker hebt neem dan de bewuste keus om ertegen te vechten. Het is geen gemakkelijk gevecht maar je mag en kan nooit opgeven.
Voorkomen is altijd beter dan genezen. Maar genezing is niet onmogelijk. Iedere vrouw heeft de verantwoordelijk om te vechten tegen borstkanker.Het zal altijd een strijd blijven om mensen bewust te maken van het belang van regelmatig onderzoek.Maar het is een strijd die we niet mogen opgeven. Nooit! Want opgeven is geen optie. Dit is namelijk mn eigen verhaal de reden waarom ik het weer deelt is om vrouwen bewust t maken dat ik het hebt overleefd en wees dus niet bang om de jouwe t onderzoeken want jij moet het voorkomen.
– Varcha Ewo
