Allereerst wil ik aangeven dat ik niemand wil kwetsen met deze blog. Ik wil enkel mijn persoonlijke mening over een gevoelig onderwerp belichten. Deze blog gaat over de moeder van de Hindoestaanse bruidegom.
“Het mag niet”
Sinds ik klein ben, weet ik niet beter dan dat de moeder van de Hindoestaanse bruidegom niet welkom is op de bruiloft van haar zoon. Ik heb het altijd onmiddellijk vreemd gevonden, want waarom is deze moeder niet uitgenodigd voor de bruiloft van haar eigen zoon? Heeft zij iets gedaan wat niet mag? Het antwoord dat ik vaak kreeg was: “het mag niet”. Dat is uiteraard geen antwoord om vrede mee te nemen.
Komt ze wel of niet?
Je merkt tegenwoordig wel dat deze “oude gewoonte” niet meer nauw wordt nageleefd. De moeder van de bruidegom is weleens aanwezig op de bruiloft en vaak wordt er positief op gereageerd. Dit gebeurt dan wel in overleg met de ouders van de bruid, om een eventuele misverstand te voorkomen.
Echter, ik heb ook weleens gehoord dat de moeder van de bruidegom aanwezig was en dat er gefluisterd werd door de gasten: “wat doet zij hier”?, “wat een schande, zij zal ongeluk brengen”. Deze laatste zin is echt not done! Hoe kan de moeder van de bruidegom ongeluk brengen? Heeft zij een speciaal stofje in haar lichaam dat voor negatieve energie zorgt? En waarom heeft de moeder van de bruid dat dan niet?
Dit kan toch niet de reden zijn?
Gewoontes van vroeger
Ik ben ervan overtuigd dat veel gewoontes en handelingen binnen onze religie van vroeger zijn. Vroeger was een bepaalde handeling/regel praktisch en was het met een reden opgezet. De tijden zijn veranderd en de maatschappij is veranderd. Is het dan niet mogelijk dat bepaalde gewoontes en handelingen mee zullen veranderen?
Ik denk namelijk dat de moeder van de bruidegom in India nooit meeging naar de bruiloft om een hele andere reden. Tijdens een Hindoestaanse bruiloft reist de familie van de bruidegom af naar de bruid en haar familie. Op die plek vindt de huwelijksvoltrekking plaats. De familieleden die met de bruidegom afreizen noemen wij baraat. Vroeger bestond de baraat alleen uit mannen, tegenwoordig gaan ook vrouwen mee.
Volgens mij bestond de baraat vroeger alleen uit mannen, omdat de reis die afgelegd werd naar de locatie van de bruiloft, ver weg kon zijn. Deze afstand werd te voet afgelegd. Het was niet verstandig om ook de vrouwen mee te nemen, het kon namelijk ook gevaarlijk zijn. Iedereen merkt het als een bruidsstoet langskomt, zij waren dus een makkelijk doelwit voor rovers.
De vrouwen bleven dus thuis, samen met de moeder van de bruidegom. En niet omdat zij ongeluk zou brengen, nee, zeer zeker niet. Ik denk dat zij thuis bleef om:
- Haar schoondochter te ontvangen bij terugkomst en thuis alles klaar te zetten voor de rituelen die thuis nog worden uitgevoerd.
- Om de “gevaarlijke” reis te vermijden.
Hoe gaan wij hier hedendaags mee om?
Deze punten zijn hedendaags niet meer geheel van toepassing en dus niet redelijk om nog toe te passen. Als we gewoon met logisch redeneren kunnen bedenken dat iedere moeder haar zoon of dochter wil zegenen op hun belangrijkste dag, dan mogen wij toch niet besluiten dat zij niet naar de bruiloft van haar eigen kind mag? Dat is erg wreed en zou naar mijn mening niet meer mogen gebeuren.
Kijk maar naar Bollywoodfilms. Ik zie altijd dat de moeder van de bruidegom aanwezig is. In India is het hedendaags dus “normaal” dat de moeder van de bruidegom aanwezig is op de bruiloft. Als in India de oorsprong ligt van onze tradities, kunnen wij ons er hedendaags toch meer mee identificeren?
Nogmaals, dit is een gevoelig onderwerp in de Hindoestaanse gemeenschap. Alle families gaan er anders mee om. Bij de een is het echt not done om de moeder van de bruidegom op de bruiloft te hebben en bij anderen is het vanzelfsprekend dat dit oke is.
Ik kan alleen maar hopen dat we op korte termijn vreedzamer met elkaar om zullen gaan.
Shalini – http://hisorher.nl
